concert op 15 februari

Concertinleiding)

Om meer van muziek te genieten is actief muziekluisteren nodig en daarvoor is voorbereiding nodig.

In drie bijeenkomsten van 2 uur wordt een concert ingeleid.

De structuur van de muziekstukken wordt visueel verduidelijkt. Tevens krijgt u informatie over componist, stijlperiode en historische achtergrond. We luisteren tijdens deze bijeenkomsten ook veel. De compositie wordt transparant en ‘eigen’ waardoor u een actieve luisteraar wordt. Het resultaat is betrokkenheid, begrip en bewondering voor compositie, componist en musici.

En dan bezoeken we het concert op:
15 februari, aanvang 20.15 uur in het Muziekgebouw in Eindhoven.

Het programma is:

  • Rossini                   Ouverture Wilhelm Tell
  • Barber                    Vioolconcert
  • Sjostakovitsj            Symfonie nr 9

Orkest Philzuid
Dirigent Andrew Litton
Viool Lei Wang

Willem Tell is een legendarische vrijheidsheld die aan het begin van de 14e eeuw zou hebben geleefd in Zwitserland en vooral bekend werd door het gelijknamige toneelstuk van Friedrich Schiller en de opera van Gioacchino Rossini. Het verhaal van Willem Tell is een van de stichtingsmythes van Zwitserland.

Concertmeester Lei Wang soleert in het Vioolconcert van Barber – ja, die van het beroemde Adagio voor strijkers! ‘Dit Amerikaanse Vioolconcert is een van de populairste en meest gespeelde vioolconcerten van de twintigste eeuw. Het heeft prachtige, diepzinnige melodieën en een virtuoze finale’, vertelt Lei. ‘En ik verheug me op de hernieuwde samenwerking met de Amerikaanse maestro Andrew Litton, zijn concerten vorig seizoen waren fantastisch!’

Na zijn monumentale Zevende en Achtste had Sjostakovitsj’ Negende in 1945 het triomfantelijke sluitstuk van zijn drie ‘oorlogssymfonieën’ moeten worden. Een lofzang op overwinning en Sovjet–heldenmoed. Maar bij de première klonk een veel korter, satirisch werk. Stalin reageerde onthutst. Van de brutale galop met een vleugje slapstick tot inktzwarte weemoed in de schrijnende fagotsolo’s, de Negende is typisch Sjostakovitsj.

 

 

 

Reacties zijn gesloten.